Suzuki Samurai – kto jeszcze pamięta….

Najmniejsza terenówka marki Suzuki jest autem, które w swoim czasie było bardzo popularne, tak w lasach, jak i wśród off-roadowców.  Łatwość dokonywania napraw, przystępna cena, wysoka dzielność terenowa wynagradzała niedostatki komfortu i nikłą ilość miejsca w wnętrzu. Model ten coraz rzadziej gości w naszych lasach, jednak przez wzgląd na znaczący udział w „uterenowieniu” leśników, nie sposób o nim nie wspomnieć.

Trochę historii i danych technicznych.

            Założenia właścicieli fabryki Suzuki Motor były jasne: zaprojektować i zaoferować klientom lekkie i tanie auto radzące sobie dobrze w terenie bez nastawiania się na auto wielofunkcyjne. W 1968r. Suzuki Motor Corporation kupiło gotowy projekt Hope-Star ON 360 od upadającej firmy (wyprodukowała ona zaledwie 15 aut) i w ten sposób po delikatnych modyfikacjach powstał pierwszy LJ10 (light-jeep). Auto posiadało chłodzony powietrzem mikrosilnik o pojemności 360 cm³ i mocy 25 KM, motor był dwusuwowy i pochodził z motocykla. i osiągało oszałamiającą prędkość 70km/h. Dzięki niskiej masie (600 kg) autko całkiem dobrze radziło sobie w terenie, jednak jego prędkość maksymalna wynosząca 70 km/godz nie pozwalała na normalne użytkowanie na drogach. Auto było tak małe (niespełna 3 m), że mieściło w wnętrzu 3 osoby i koło zapasowe…… Rosnące zapotrzebowanie rynku  wymogło wprowadzenie kolejnego modelu – LJ50. Mocniejszy, dwusuwowy silnik oferował 10 KM więcej. Pierwszą „prawdziwą” terenówką wyposażoną w silnik 4-suwowy był kultowy już dziś Suzuki LJ80 zaprezentowany w 1978 r. 4-cylindrowy motor miał pojemność 797cm3 i 42KM i pozwalał na „normalną” jazdę.  To ten model zyskał akceptację na rynkach zagranicznych, jednocześnie zapoczątkował modę na małe pojazdy rekreacyjne, które praktycznie przez każdego mogły być używane do jazdy w trudnym terenie. Aby nie zaprzepaścić szansy, już w 1982 r. zaprezentowano gruntownie odmienionego Suzuki SJ 410, ten model z czasem ewoluował w Samuraia. Auto posiadało zmienioną bryłę nadwozia i silnik o imponującej pojemności 970 cm³ i mocy 45 KM, dzięki nowemu reduktorowi o zmienionych przełożeniach nadal brylowało w terenie. W 1984 r. zaprezentowano SJ 413 z silnikiem o poj, 1,3 l i mocy 64 KM, silnik z czasem otrzymał wtrysk jednopunktowy, zaoferowano też diesla o poj. 1,9 rodem z Francji. W 1985 (niektóre źródła podają 1988) zaprezentowano Kolejną wersję pod nazwą Samurai, która przylgnęła do wszystkich „kanciastych” wersji…. Produkcję zakończono w 2003 r., pod koniec oferowano na rynkach auta produkowane w Hiszpanii.

Nadwozie i wnętrze auta.

            Nadwozie wersji produkowanych oferowano głównie w dwóch wersjach, najczęściej spotykamy wersję z miękkim dachem pozwalającą na szybkie przeistoczenie auta w półkabriolet, rzadziej pojawia się tzw. „blaszanka”. Zupełnym wyjątkiem jest wersja przedłużana oferowana jako pickup lub czteroosobowa z hard-topem, ich zaletą jest znacząco wyższy komfort jazdy okupiony mniejszą zwrotnością i słabszymi walorami terenowymi. Przednie fotele oferują nawet sporo przestrzeni, ale na dwuosobowej kanapie tylnej, dwójka pasażerów może zapomnieć o komforcie, wynika to z małej szerokości auta. Prosta deska rozdzielcza wykonana z plastiku zawiera czytelne zegary, suwakowe sterowanie nawiewami i temperaturą i uchwyt dla pasażera, ciekawostką jest umiejscowienie otwierania maski w schowku….. Nie odnajdziemy tu klimy, wspomagania (w zamian jest duża kierownica) czy centralnego zamka. To prosta terenówka z kanciastym nadwoziem mająca sprawdzać się w terenie. Starego typu klamki, zawiasy na zewnątrz drzwi, pionowo opadające drzwi, szyby, przedni i tylny pas od razu określają charakter auta. Rdza potrafi nękać użytkowników i pojawia się głównie w miejscach narażonych na uszkodzenia mechaniczne, są to głównie nadkola, mocowania błotników oraz progi. Warto też dokładnie zweryfikować podłogę pod nogami kierowcy i pasażera, a także ramkę przedniej szyby. Bolączką jest „naprawianie” wewnętrznych elementów za pomocą pianki montażowej…… Jazda nie należy do cichych, wpływ na to ma kształt nadwozia, wysokoobrotowe silniki i nikłe wyciszenia auta. Podczas kolejnych modyfikacji zmieniano nieco deskę rozdzielczą, dodano poszerzenia błotników i kilka innych drobiazgów.

Silniki i przeniesienie napędu.

Rodzaje silników zostały wymienione wcześniej, cechą wspólną dla silników benzynowych jest ich wysokoobrotowość. Na niskich obrotach trudno jest z nich wykrzesać moc, życie zaczyna się od blisko 4 tys. obr/min. Wersje z gaźnikiem mimo dobrej konstrukcji z czasem zużywają się i coraz trudniej je wyregulować, pomaga założenie „wtrysku”, który pozbawiony jest bolączek. Silniki benzynowe przy spokojnym użytkowaniu pokonują dystans ponad 300 tys. km., jednak agresywna jazda terenowa przyśpiesza ich zużycie. Pierwszą przypadłością bywa zużycie uszczelnień zaworów skutkujące „przydymianiem” przy schodzeniu z obrotów. Posłuszeństwa potrafi z czasem odmówić rozrusznik, jednak na rynku dostępne są zamienniki. Silniki diesla pochodzą z Francji, najpierw montowano TDi rodem z PSA, potem wolnossący motor rodem z Renault o podobnych parametrach, silniki te nie posiadają szczególnych zalet w stosunku do benzynowych, niższe zużycie paliwa można „wyrównać” stosując inflację LPG, która jest dość dobrze znoszona. Układ napędowy jest typowy dla klasycznych terenówek, skrzynia 4 i 5-cio biegowa, następnie skrzynia rozdzielczo – redukcyjna z „sztywno” dołączanym przednim napędem. Wersje z litrowym silnikiem posiadały reduktor o „prawdziwych” przełożeniach H: 1,71 L: 3,01, który odrabiał niską moc auta, późniejsze wersje posiadały przełożenia H: 1,58 L: 2,51 i H: 1,41 L: 2,27, co skutecznie utrudniało w połączeniu z osłabionym przednim mechanizmem różnicowym utrudniało montowanie większych i agresywniejszych opon…. W trakcie modernizacji zastosowano szersze mosty, wpłynęło to m. In. na poprawę stabilności podczas jazdy. Zamontowano miękksze resory i amortyzatory, stosując jednocześnie sztywniejszy stabilizator przechyłu. W układzie napędowym wzmocniono końcówki wałów napędowych (flansze na śruby M10). Trwałość poszczególnych elementów podczas „normalnego” użytkowania jest co najmniej zadowalająca.

Zawieszenie.

            Lekkie nadwozie (całe auto waży do 930 kg) oparte jest na stalowej rami, posadowionej na sztywnych mostach. Przez wiele lat w zawieszeniu stosowano resoru piórowe w kilku wersjach, pod koniec produkcji zaoferowano wersję wykorzystującą sprężyny śrubowe, lecz jest ona bardzo rzadka na naszym rynku. Z jednej strony sztywne mosty w zestawieniu z resorami nie gwarantują komfortu jazdy, sprawiając, że auto podskakuje na nierównościach wykonując czasami szokujące manewry. W zamian w terenie sztywne osie oferują dobry wykrzyż osi i zapewniają dobrą trakcję w terenie, dodatkowo resory są trwałe. Inną sprawą jest że resory niezbyt dobrze niwelują nierówności podczas szybszej jazdy, która może zakończyć się problemami z opanowaniem auta. Zalecana prędkość podróżna na asfalcie to 80-90 km/godz. W zawieszeniu na uszkodzenia narażone są wieszaki resorów, z czasem wycierają się pióra i tuleje resorów, na rynku można znaleźć sporo zamienników dobrej jakości. Wspomaganie kierownicy dostępne było w wersjach z silnikami diesla, wersje bez wspomagania mimo dużej kierownicy potrafią dać się odczuć w ramionach…..

Hamulce.

            Suzuki oferuje hamulce tarczowe na przedniej osi oraz bębnowe na tylnej, hamulec ręczny najpierw usytuowany był w postaci bębna na wale (za reduktorem), poźniej zastosowano linki uruchamiające szczęki w bębnach tylnych kół. Ze względu na niską masę auta, jest to sprawny układ nie przysparzający wielu kłopotów.

Zalety:

+ sprawdzona marka,

+ wysoka dzielność terenowa,

+ niska cena zakupu,

+ dostępność części

+ zwrotność,

+ łatwość napraw,

+ trwałość jednostek napędowych,

+ „yougtimer”.

Wady:

– „wyjeżdżone” auta na rynku,

– niezbyt duża ilość miejsca w wnętrzu,

– malutki bagażnik standardowej wersji,

– korozja pojawiająca się w kluczowych miejscach,

– nikły komfort,

– głośność wnętrza,

– uciążliwość podczas dłuższych podróży,

– kłopotliwe zespolone, tylne światła,

– brudzący się układ wentylacji.

Podsumowując: zadbany Samurai będzie godnym pomocnikiem leśnika w terenie. Tanie części, nieduże opony, wysoka dzielność terenowa rekompensują niedostatki komfortu. Należy jednak nastawić się na to, iż będzie to auto tylko do pracy. Tradycyjnie rocznik jest nieistotny, ważny jest stan i za niego warto zapłacić. Niestety, coraz rzadziej można spotkać zadbany egzemplarz, co skutecznie powoli wyklucza ten poczciwy samochód z kręgu zainteresowania.

Pozdrawiam terenowo.

Seba 4×4